وحی

گلشن فرخ فر توحید آندم شد تباه کز سموم شرک آنشاخ گل فرزانه سوخت

دردمندیم و دوا درد دل است کشتهٔ عشقیم وحی جاودان

الم الالف من اللَّه و اللام من جبرئیل (ع) و المیم من محمد (ص). الف اشارتست فرا اللَّه، لام اشارتست فرا جبرئیل میم اشارتست فرا محمد (ص). ربّ العزّة سوگند یاد میکند بالهیت خویش و بامانت جبرئیل و بصدق نبوت محمد که وحی کننده منم و آرنده جبرئیل و پذیرنده محمد از حق جل جلاله میل روانه از جبرئیل خیانت روانه از مصطفی محمد تهمت روانه. ناگرویدن از کجا و از پذیرفتن حق روی گردانیدن چرا؟ و فایده قسم، بعد از آن که مردم دو گروه‌اند: مومنان‌اند که پی قسم استوار دارند، و کافرانند که با قسم استوار ندارند. آنست که قرآن بر لغت و عادت عرب فرو آمد، و عادت عرب آنست که سوگند یاد کنند و تحقیق راستی آنچه از خود خبر دهند.

شیخ ابوالقاسم روحی، میرزا رضای کرمانی با دستور سید جمال‌الدین و حوزه اتحاد اسلام استامبول، به قصد کشتن ناصرالدین‌شاه حرکت کرده بودند.

درون اندرون گرداند از دید گلی گردد عیان در سرّ توحید

جانی، که پاک نیست، بماند درین مغاک روحی، که پاک بود، بر افلاک بر شود

عاقلان را بر سریر حرمت و عزت نشان عاشقان را در صبوحی باده های ناب ده

ای گران‌جان این قدر لاف سبک‌روحی مزن می‌شود تیرش ترازو در دل و جان می‌کشد

حرفی ز شرفنامه توحید بخوانید دیگر نسب خار چمنزاد مپرسید