وثاق

ز دنیا این دو چیزت هم وثاقست دگر چون زین گذشتی طم طراقست

آلودهٔ منت کسان کم شو تا یک شبه در وثاق تو نانست

یا پس از حل وعقد ملک ملک جاگزیند درین خجسته وثاق

در کنارم تو را سزد گردون وز وثاقم تو را سزد بستان

خدایگانا ! دی بی تو در وثاق امید نشسته بودم و در بر زمانه کرده فراز

سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد به مثال ساقیان او به سبو و ساغر آمد

اتفاقم شب دوشین بوثاقی افتاد کاندرو بود حریفی صنمی حور نژاد

ای تن گشته وثاق جان بسست چند تاند بحر درمشکی نشست

که می‌کردند بر دار آن جوان را وثاقی بود بگرفتند آن را

احمد خوانساری همچنین عدالت را برای نشستن افراد بر کسی قضاوت شرط نمی‌دانستند. ایشان معتقد بودند: «ملاک اصلی برای قضاوت وثاقت – مورد وثوق مردم بودن – قاضی است.» ایشان نسبت به انحصاری کردن منصبِ قضاوت برای مردان، اشکال و انتقاد می‌کردند.

دل وثاق توست جانا دیده نیز گر دلت آنجا گرفت اینجا درآی