وبائی

تا به کف پای خمم گردن مینائی هست خبرم نیست که تسنیمی و طوبائی هست

پشت پدر به چون تو پسر چو«ن» الف بود زیرا که پیش او تو چوبائی ز پیش آب

همه عیشها از تو گردد منغص که تن را وبالی و جان را وبائی

توقیع ملک دید جهان گفت زهی حرز هم داعیهٔ امنی و هم دفع وبائی