واژگونه

رها نیابند از تیر او بداندیشان اگر ز تیر بخواهند واژگونه ز مور کذا

یا نه! دریایی‌ست گویی، واژگونه بر فراز شهر

جز نعل واژگونه درین دشت پرفریب از راهبر اگر اثری یافتی بگو

تغییری ای سپهر که بس واژگونه‌ای شور قیامت از حرکات نمونه‌ای

گرت هواست که گویم چگونه میباشی بگویمت بنگر واژگونه می‌آیی

(صامتا) بین گردش این واژگونه طاس را

لیک اگر نعل واژگونه زند بهر ر و پ وش کرد جهل تند

بیدل کراست آگهی از خود که چون حباب در تشت واژگونه ز سر دست شسته‌اند

مرا چو نخل، بلندی و استقامت بود چه شد که بی‌گنهم واژگونه گشت اختر

باز گاهی واژگونه می جهد از تجبر گرد دعوی می تند

فرمانروای نامی دیگر جستانی علی پسر وهسودان برادر جستان بود که ملقب به ابن حسان بود. او که به واژگونهٔ نیاکانش با علویان دشمنی داشت در سال ۳۰۰ از سوی خلیفه مقتدر بالله فرمانروای اصفهان گردید. زکریای رازی کتاب طب ملکی را به نام او نگاشته‌بود. علی سرانجام به دست محمد بن مسافر سردودمان مسافریان کشته‌شد.

فکنده گر به سرم سایه واژگونه سپهر عجب مدار که برگشته بخت وارونم