وانگهی

اول آوردن به گوش آوازِ خوَش وانگهی دیدن جمال ماه‌وَش

کلام و تیغ شه است آنکه جبرئیل امین ز آسمان سخن آورد وانگهی صمصام

وانگهی اندر آن به دولت و عز تا قیامت مدار باید کرد

وانگهی غسل روزه باید کرد دل چو می تن چو کوزه باید کرد

وانگهی در آینه کرد او نگاه دید او دو صورت زشت سیاه

دل به دست غم آن جان جهان باید داد وانگهی شادی از آن جام جهان باید جست

عمل خوب وانگهی تذکیر حال باید موافق تقریر نیستی

عالم پر از تجلی حسن و تو وانگهی چندین هزار عاشق جوینده هر طرف

فقیر و عارف و درویش وانگهی هشیار مجاز بود چنین نام‌ها تو پنداری

وانگهی بر نشیند و تازد فلکش سر چرا نیندازد؟