واماندن

جز دل من که به افتادگی این دولت یافت نرسیده است به منزل کسی از واماندن

به‌گردون می‌برد نظاره را واماندن مژگان مشو غافل ز پروازی که بال نارسا دارد

دلا از جان روان بگذر اگر جویای جانانی که واماندن بجان از دوست باشد بس گرانجانی

از شهادت انتظاران بساط حیرتیم زخمها واماندن چشم است در میدان ما

او رفت و واماندند ایرانیان چون گله در دست گرگ

بجا واماندنت زیر قدم صد دشت گم دارد اگر در گردش آیی خانه با فرسنگ می‌جوشد

واماندن ما زحمت پای دگرانست ای آبله ما نیز بجایی نرسیدیم

طبیبان جمله‌ام از چاره واماندندو من آخر به دردی یافتم درمان دل دیوانهٔ خود را

عشق آمد ذاکران در ماندند از حدیث ذکر خود واماندند

نقش پایی چند از عجز تلاش افسرده‌ایم نام واماندن بجا مانده‌ست رفتن رفته است