والله

ای معدن آتش بیا آتش چه می‌جویی ز ما والله که مکر است و دغا ای ناگه این جا آمده

دختر گفت: والله تو خون من نریزی من خون خود خود خواهم ریخت و با خون تو خواهم آمیخت، اما آن به که تو پیشدستی نمایی و این عقده را از دل خود بگشایی سلیل برخاست و این ترانه را آغاز کرد:

باز آ که شهر بی تو تاریک و تیره باشد در شهر بی تو نتوان، والله که در جهان هم

تو جهان زندگی و این جهان بندگی تو ز شاه شه نشان والله نشان دیگری

گفت جوحی با پدر ای ارجمند والله این را خانهٔ ما می‌برند

ور نه آنچ او می‌کند با عاشقان والله ار در روم کافر می‌کند

ای چشم و چراغ شهریاری والله به خدا که آن تو داری

براه عشق چون گشتم روانه اسیری خوش بگو والله حافظ

قیمت تو عنان چو برتابد والله ار جبرئیل دریابد

لیکن ز آنسان گرم نداری پس از آن والله که مرا آرزو آید زندان