واز

افتاده است دور ز نزدیکی خدا صائب کسی که ذکر به آواز می‌کند

کار شعر و شعرا زیر میانه ست چنان که نه آوازۀ تحسین و نه او مید عطاست

برون ز کون و مکانست گرچه پروازم خروش شهپر طاوس لامکانی کو

آوازه من به هند و روم افتاده من خود به کدام مرز و بوم افتاده

مده ای خواب چون چشمم فریب بستن مژگان کزین بالین پر پرواز دیگر در نظر دارم

دوان گشتند از دروازه در باغ بیاوردند گل را بر جگر داغ

گل چو از چهره پرده بردارد بلبل مست برکشد آواز

فرامرز بشنید آواز اوی بر او آشکارا شد آن راز اوی