وئوی

در موارد مختلف، پادشاهان ساسانی با استعدادترین نوازندگان و رقصندگان ایرانی خود را به دربار شاهنشاهی چین می‌فرستادند. در لوئویانگ در زمان سلسله‌های جین و شمال وی و به چانگ ان در زمان سلسله‌های سوئی و تانگ. هر دو امپراتوری از تجارت در جاده ابریشم بهره‌مند بودند و در حفظ و حراست از آن تجارت دارای منافع مشترک بودند.

در همان زمان، دونگ ژئو مردان معتبری مانند هان رونگ (韓融)، یین شیو (陰修)، هومو بان (胡毋班)، وو شیو (吳修) و وانگ گی (王瑰) را فرستاد تا یوان شائو را برای مذاکره جهت آتش‌بس ملاقات کنند. با این حال، یوان شائو تمام مذاکره کنندگان را به جز هان رونگ بازداشت کرد و به قتل رساند. دونگ ژئو از آنجا که صلح غیرممکن بود، به سرعت اردوگاه وانگ کوانگ در هیانگ فورد (河陽津) در شمال لوئویانگ را محاصره کرد و آنقدر شکست خورد که وانگ کوانگ ائتلاف را رها کرد و به خانه خود در فرماندهی تایشان (泰郡) فرار کرد.

در لویانگ در جنوب، سون جیان، که با ۲۰٬۰۰۰ تا ۳۰٬۰۰۰ سرباز به یوان شو پیوسته بود، توسط یوان درجه ژنرال که شورشیان را سرکوب می‌کند و فرماندار استان یو اعطا شد. یوان، سون را پیشتاز کرد و سان شروع به آموزش افرادش در لوئویانگ کرد.

چندی از پایتخت‌های باستانی چین از جمله شهرهای لوئویانگ، کایفنگ و آنیانگ در این استان قرار دارند .

یوان شائو، ژو یو (رنمینگ) (周喁) را برای حمله به سون جیان، که از لوئویانگ برای پیوستن به یوان شو برمی‌گشت، فرستاد. در نبرد یانگ چنگ، دونگ ژئو یک حمله غافلگیرکننده به اردوگاه سان در یانگ چنگ انجام داد و آن را تصرف کرد. یوان شو گونگ سون یو (公孫越) را برای کمک به سون جیان در مبارزه با ژو یو فرستاد. گونگ سون یو در این نبرد کشته شد، اگرچه این یک پیروزی برای سون جیان بود. گونگ سون زان یوان شائو را مسئول مرگ گونگسون یوئه دانست و علیه یوان شائو اعلام جنگ کرد که متعاقباً به نبرد جی چیائو منجر شد.

دونگ ژئو از تشکیل ائتلاف گواندونگ علیه او نگران شد. او پیشنهاد کرد که پایتخت لوئویانگ فوراً تخلیه شود و دربار امپراتوری به چانگان در غرب منتقل شود. همه غیرنظامیان باید لوئویانگ را نیز تخلیه کرده و به چانگان حرکت می‌کردند و تنها دونگ ژئو و ارتشش برای دفاع از لوئویانگ در برابر نیروهای ائتلاف پشت سر می‌ماندند.