هیکل

روزی که چو برق از میغ بکشی زنیام آن تیغ بهرام فروخشکد چون هیکل چوبینا

به هیکل چو کوه و قوائم چو سنگ چو گوران به موی و چو دیوان به رنگ

تحصیلاتش را در آکادمی رُم به پایان برد. کارش را در تئاتر آغاز کرد و از اواخر دههٔ ۱۹۴۰ وارد سینما شد. تا اواخر دههٔ ۱۹۷۰ یکی از چهره‌های آشنای نقش‌های دوم محصولات اروپایی و هالیوودی به‌شمار می‌آمد. قوی هیکل بود و موهای نقره یی داشت و اغلب نقش‌های منفی را به عهده می‌گرفت.

هیکل تست حرز قیم فرش کایةالکرسیست و کنزالعرش

هیکل زن قبلهٔ آدابشان رمزی از مقصوره و محرابشان

اسم اعظم که صورتش ماییم جمع معنی هفت هیکل ماست

پرده ای بود به چشم من گستاخ نگاه هیکل شرم و حیایی که به بازوی تو بود

گر نباشد زخم شمشیرم حمایل گو مباش هیکل تن کرده‌ام چون لاله داغ خویش را

لیکن این نیست روا گر تو همی خواهی ای تن کاهل بی‌حاصل هیکل‌افگن

طی دوره سردبیری محمد حسنین هیکل، روزنامه الأهرام مصر توانست به عنوان یکی از ده روزنامه برتر جهان مطرح شود.

موساف با آرام خواندن امیدا شروع می‌شود. سپس مجدداً جمعی خوانده می‌شود و کدوشا هم به آن اضافه می‌شود. سپس تیکانتا شبت در مورد تقدس شبات و بعد بخش‌هایی از سفر اعداد در مورد قربانی‌هایی که در هیکل بت همیقداش صورت می‌گرفت. سپس ییسمخو، الوهینو، و رتزی خوانده می‌شوند. پس از امیدا کادیش کامل و بعد این که الوهینو خوانده می‌شود.

درکنار این تقلاها در نقاشی غرب تفحص کرد. شیوه ی نقاشی معاصر غربی نزد او از رایحه ی باستان بیدار می شد. آمیخته ای از ترکیب های بر گرفته همجواری و همپوشانی اشیا و هیکل انسانی و جانوری که از لمحه های دفرماسیون های بدوی روشن می شد. شکلی بدوی، قبیله ای آمیخته با نقل یا شیوه ای از قصه گویی که در مکانیزم روایتش بیشتر شبیه کتیب ها و حجاریهایی است که از اقلیمی دور در ذهن او نقش بسته است. او در نهایت  نقاشی است، که آگاهیش را نقاشی میکند. نقاش شگفتیهای قدیم است. در هر قالبی که باشد چه باز تولید چه ابداع.

بر هفت هیکل فلکی هر دعا که هست آن از زبان صاحب قنبر نوشته اند

هیکل به تو گشته‌است گرانمایه ازیراک هیکل صدف توست و درو جان تو مرجان

ستون واتسون نوشت که الکساندر "... بسیار شجاع بود، اگرچه هرگز مردی با هیکل قوی یا سلامتی قوی نبود. او یک هدف قوی، از خود گذشتگی زیاد به وظیفه، قدرت کار مداوم داشت. او جذابیت و سادگی زیادی داشت. او در دسترس بود و به نظرات بسیار باز بود - اگرچه به ندرت به آنها عمل می‌کرد، و اگرچه گاهی وقت‌ها با خشونت مثبت واکنش نشان می‌داد، مانند مورد زرجاو اسلوونیایی که در حضور او غش کرد.