هیچکس

هم هوا زانجا گریزد هم هوس جز یکی آنجا نیابی هیچکس

نشنیدستی تو نام من در عالم من هیچکسم هیچکسم هیچکسم

پیش رامین هیچ گل ممکن نباشد غیر ویس پیش سلطان هیچکس محمود نبود جز ایاز

من به هیچکسی دور و برم احتیاج ندارم!

وی در جایی دیگر از اسحاق موصلی نقل می‌کند، و می‌گوید: «خصلت‌هایی در امین جمع شده، که در هیچکس دیگر جمع نشده بود؛ او زیباترین چهره را داشت و سخی‌ترین مردم بود، و از نظر پدری و مادری دارای شریف‌ترین نسب بود، ادبیاتش خوب بوده و آگاه به شعر بود، ولی خوشگذرانی بر او غلبه کرد.»

رنگ حال هیچکس بر هیچکس روشن نشد رونق این انجمن غیر از چراغ‌گل نبود

ز درد ابن یمین هیچکس نمیپرسد بغیر غم که نماید همیشه دلداری

تلمود روایت می‌کند که اشعیا توسط شاه مناسه کشته می‌شود. شاه مناسه به او می‌گوید که موسی می‌گوید که هیچکس نمی‌تواند خدا را ببیند و زنده بماند؛ ولیکن تو می‌گویی که خدا را بر عرش او دیده‌ای. اشعیا می‌گوید من میدانم که تو توضیح من را نخواهی پذیرفت. او سپس نام خدا را بر زبان میاورد و درخت سروی باز می‌شود و اشعیا در آن ناپدید می‌شود. شاه مناسه دستور می‌دهد که درخت سرو بریده شود و وقتی اره به دهان اشعیا می‌رسد، اشعیا می‌میرد. در واقع مناسه او را به خاطر اینکه گفته بود "من در بین مردمی با لبهای کثیف حرکت می‌کنم" مجازات می‌کند.

اسیر در دم و یک همنفس نمی بینم بدردمندی خود هیچکس نمی بینم

هرکه برچشمش بدوزد چشم گرم هیچکس را می نرنجاند ز شرم

ندامت نیست غافل از کمین هیچکس بیدل به هر دستی که عبرت وارسد دست مگس دارد

جز علی مرتضی در بارگاه مصطفی هیچکس دیگر به دعوی سلونی بر نخاست

هیچکس را نیست از دام رگ نخوت خلاص سرو هم در لاف آزادی سراپا گردن است