هیراد

ویلیام آدامز در سال ۱۶۲۰ در هیرادو، استان ناگاساکی به خاک سپرده شد. اما چند سال بعد گورستان خارجی‌ها ویران شد و شوگون‌سالاری توکوگاوا مسیحیان را تحت پیگرد قانونی قرار داد. در دوره شووا و در سال ۱۹۳۱، بقایای اسکلتی برای نخستین بار کشف شد که گمان می‌رفت مربوط به آنجین باشد؛ اما به دلیل محدودیت‌های تکنولوژیکی در آن زمان توان تأیید این فرض وجود نداشت. بقایای این جنازه در یک کوزه خاکسپاری سرامیکی قرار گرفت و در جایی که کشف شده بود، دوباره دفن شد.

ریچارد کوکز رئیس کمپانی هند شرقی بریتانیا در ژاپن نوشته‌است: «بخاطر از دست دادن چنین مردی، بی‌نهایت متأسفم. او چنان مورد علاقه دو امپراتور ژاپن (منظورش ایه‌یاسو و پسرش هیده‌تادا است) بود که هیچ مسیحی دیگری در این قسمت از جهان به پای او نمی‌رسد. او همواره آزادانه می‌توانست وارد کاخ آن‌ها شود با دو امپراتور صحبت کند، درحالی که بسیاری از اربابان ژاپن در بیرون ایستاده بودند و نمی‌توانستند اجازه ورود داشته باشند.» در سال ۱۶۲۳، منطقه تجاری انگلیسی در هیرادو توسط کمپانی هند شرقی منحل شد.

از سوی برخی از مفسران از جمله تالبوت، حسن پیرنیا و هیراد ابطحی این سند به عنوان نخستین منشور حقوق بشر شناخته می‌شود. در سال ۱۹۷۱ سازمان ملل آن را به شش زبان رسمی سازمان منتشر کرد و بدلی از این استوانه در مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویورک نگهداری می‌شود. بان کی‌مون، دبیرکل وقت سازمان ملل متحد در جریان سفر به تهران رسماً از استوانهٔ کوروش به عنوان نخستین بیانیهٔ حقوق بشر یاد کرد و آن را مایهٔ افتخار ایرانیان دانست.