هگرز

یکیت گوید برگی مگر به علم خدای نیوفتد ز درختی هگرز و نه ثمری

جز رنجگی هگرز چه بینی تو از خسیس جز رنجگی چه دید هگرز از ز کام کام؟

که کرد بهین کار جز بهین کس؟ حلاج نبافد هگرز دیبا

مدار عزت ما را هگرز کج نکند کسی که شمس و قمر را برین مدار آورد

تو را چگونه پساود هگرز پاکی و علم که جان و دلت جز از جهل و فعل بد نپسود؟

شوره است سفیه و سفله، در شوره هشیار هگرز تخم کی کارد؟

خرد جز که نیکی نزاید هگرز نه نیکی به جز شیر مدحت مکد

نیابد هگرز آن سه مهمان چهارم نه این دو کبوتر بیابد سدیگر

ناید هگرز از این یله گو باره جز درد و رنج عاقل بیچاره

نی نی هزار شکرکه ازکودکی هگرز آرو شره نبوده مرا رسم و دیدنا