هندواروپایی
معنی کلمه هندواروپایی در ویکی واژه
یعنی حاصل ترکیب زبان هندی و اروپایی که دانشمندان زبانشناس زبان فارسی را به همین عنوان میشناسند. گاهی نیز تحت عنوان هند و آلمانی معرفی شده است، بر اساس فرضیهئی، متکلمان زبان مزبور منشاء هندی داشتند و تا اروپا سرایت کردند، اما فرضیه فوق قابل اعتماد نیست.
جملاتی از کاربرد کلمه هندواروپایی
با مهاجرت و تسلط سیاسی، گروهی از قبایل آریایی تبار از قرن سوم قبل از میلاد از آسیای میانه، به این مناطق، زبانهای قبلی این منطقه از بین رفته، و جای خود را به زبانهای آریایی(هندواروپایی)دادند.
ریشهٔ نام، واژهٔ نیا-هندواروپایی ما به معنی «مادر» است.
در دوره آریایی نخستین، انسانها منو و نِمه بودهاند. منو که در هندواروپایی به معنی «مرد، انسان» است در سنت ایرانی به چند فرد مختلف تبدیل شده و نقش نخستین وی مبهم است. در اوستا از فردی به نام مَنوش چیثره (از نژاد منو) نام برده شده که پسر اَیریاوه است. اما در بندهش موبدان پارس از نسل منوچهر شمرده شدهاند. در هند منو پسر ویوَسوَنت و برادر نِمه است. بر اساس ریگ ودا، او نخستین کسی است که قربانی بر پا میدارد، بعید نیست که آریاییها و حتی هندواروپاییها وی را یکی از نمونههای نخستین انسان و پیش نمونه روحانیون میدانستهاند.
امانالله قرشی نام کردوئن را نیز واژهای گیتایی و هندواروپایی غربی میداند که در دوران هیتیها به ناحیه مزبور داده شدهاست. نام این محل در اسناد ارمنی به صورت کُردُخوی آمده که بخش آخر آن علامت جمع زبان ارمنی است. برخی نیز اعتقاد دارند ریشه این نام از قوم باستان گوتی گرفته شدهاست.
راسموس راسک، «اوگوست اشلایشر» (که البته بعدها از این نظریه انصراف داد)، و «فرانتس بپ» آن را مطرح کرده بودند و «هاینریش هوبشمان»، دانشمند و زبانشناس نامدار، در مقالهای با عنوان «موقعیت زبان ارمنی در میان زبانهای هندواروپایی» (که در ۱۸۷۷ م منتشر کرد)، این نظریه را تغییر داد.