هندو

در تابم از دو سنبل هندوت کز چه روی سر بر کار نسترن و ارغوان نهاد

بیامد بر خسرو هندوان چوآگاه شد رای روشن روان

این شهر از آن جهت اسکندریه قفقاز خوانده می‌شود که در متون قدیمی کوه‌های هندوکش با نام قفقاز هم شناخته می‌شدند.

کی توانم گفت هندوی توم هندوی خاک سگ کوی توم

دو فرزند او شد به هندوستان به هر نیک و بد گشته همداستان

کنون از تو ایران و هم سیستان من و شاه ارژنگ و هندوستان

ستاره میخ خرگاهت زحل هندوی درگاهت ز بیم خشم جانکاهت فلک را رنج استرخا

بیامد آتش از مشرق به مغرب راند خلقان را ز دریای عدن آمد که از هندوستانستی

نریمان و گرشاسب بر هندوان کشیده سپاهی ز پیر و جوان

جادوئی چون نرگس مستت به بیماری که دید هندوئی چون طره ی پستت بطرّاری که دید

فراز بام جلال تو پیر گردون را چو هندوان گه و بیگاه پاسبان کردند