همتائی

که ندارد بعلم همتائی غیر او نیست شاه و مولائی

ندارد مثل همتائی مجویش بجز توحید در اینجا مگویش

زلف شب را گره گره بگشائی چشمت مرسا که سخت بی‌همتائی

ای خداوندی که در ملک مکان و لا مکان جز تو نبود هیچکس، کو با تو همتائی کند

زسر تا پا همه نازی زخوبان جمله همتائی چه حاصل زین همه خوبی نگارینا که بدخوئی

خندان گل سرخی و بت گویائی زینست که از بتان تو بی همتائی

حریم قلعهٔ دارالامان که در عالم چو آسمان به بلندیش نیست همتائی

ما کاشف رمز علم الاسمائیم در بحر وجود در بی همتائیم

إِنَّا أَرْسَلْناکَ بالحق ما که در الهیّت یکتائیم و در احدیّت بی‌همتائیم، در ذات و صفات از خلق جداییم، متّصف بکبریائیم، خالق زمین و سماایم، پناه هر گدا و راحت هر آشنائیم، باسرار خلق دانائیم و بر اعمال همه گواهیم.

الا ای آنکه در خوبی نداری هیچ همتائی ز حسن روی تو بینم زمین و آسمان روشن