همانا

همانا که‌ز‌آن بود پیروز جنگ که پیروزه را فرق کردی ز سنگ

رفیق از غم آن جفا جو همانا شکسته دل و ناتوانی که بودی

همانا بتو کس نپردازدی که با تو بدانگه بدی سازدی

همانا که از ما ندارد خبر فرود آمدست اندر آن دشت و در

میهمانان و میزبانان را برکنار از غم و بلا بینم

همانا که دارنده دادگر فکندست مهری بدین بوم و بر

وز لاغری ای بت که دهان داری گویم آن سیمین کلک است همانا نه میانی

چنانکه عاشق با کمال عجز داد عشق نتواند داد معشوق داد جمال خود نتواند داد با کمال قدرتای درویش آن معنی که او را عاشق جمال خود کرده است غالب است بنسبت خود همانا این معنی است که آتش در خرمن وجود گلگون زده است:

چرا ساختی بند و مکر و فریب همانا بدیدی به تنگی نشیب

پی به کوی او همانا کس نبرد کاندر آن صحرا نشان گام نیست