هماره

تقدمست تا همی بر انتها نخست را هماره باد مدح او شعار من دثار من

برای بخشش تو است اینکه مهر روز افروز بروزگار کشد در هماره رنج و محن

همیشه یار تو یار نشاط در هر وقت هماره خصم تو یار کلال در هرحال

هماره مستعد اشتعال است بنور قدس کان جمع کمال است

هماره تیر دلم را به تیر غمزه مزن چرا که پرورش او به آب و دانۀ تست

همیشه تا نشود جهل با خرد همسر هماره تا نبود زهر چون شکر شیرین

همیشه تا که بود سبزه خیز فضل بهار هماره تا که بود برگ ریز وقت خزان

همیشه تا که دمد خاک ورد نیسان هماره تا که وزد باد سرد در بهمن

گردون هماره داشت به تعظیم او رکوع شد تا کند زهیبت تکبیر او سجود

جناب معتمدالدوله‌ کز سحاب‌ کفش بود هماره در آزار ابر در آذار