هم کاسه

چشم خونبار مرا هم کاسه طوفان مکن

دیده ام از بسکه حیران رخ دلدار شد کاسه چشم از نگاهم کاسه مو دار شد

که تا هم کاسه باشم من عزیزت ز من هم کاسهٔ بهتر چه چیزت

یار هم کاسه هست بسیاری لیک هم کیسه کم بُوَد یاری

سوم آن که جناب هم کاسه نگاه دارد تا هیچ حال بیش از وی نخورد که آن حرام باشد چون طعام مشترک بود، بلکه باید ایثار کند و بهترین پیش وی نهد اگر رفیق سست و آهسته خورد، تقاضا کند تا به نشاط خورد، و سه بار بیش نگوید که زیاده از این افراط بود الحاح و سوگند برندهد که طعام حقیرتر از آن است که بدان سبب سوگند بردهد.

شیخ الاسلام گفت: که شیخ عمو گفت که شیخ احمد جوال‌گر، تنها نان خوردی وی گفت: از بهر آنک روزی با پیری هم کاسه بودم پارهٔ گوشت برداشتم، پسند نامد. با جای نهادم، وی بانگ برمن زد. گفت: چیزی که خود را نمی‌پسندی، چرا بر دیگری می‌پسندی؟ در دهن نه. ازان وقت فرا تنها طعام می‌خورم تا بادب شوم شیخ عمو گفت: که پس ازان ویرا بخراسان دیدم همه تنها می‌خورد. وی مجاور حرم می‌بود و از فرغانه بود یعنی شیخ احمد جوال‌گر.

ذنب مریخ را می‌کرده در کاس شده چشم زحل هم کاسهٔ راس

کس را چه بود ز درد آن مرد خبر هم درد دگر باشد و هم کاسه دگر

سعادت ابدی با وی است هم کاسه تو بر دری چوسگ، از دور استخوان ریزند

دریغا روزگار خوش که من در جنب میمونت بدم با بخت هم کاسه، بدم با کام همزانو