هشته

به پیش اندرون سام گیهان گشای فرو هشته از تاج پر همای

آنکه تیغ از وی ستد برّندگی هشته زیر تیغ، سر در بندگی

دیدم سرای تیره و تنگی به سان گور تختی شکسته در بن آن هشته چون لحد

خامه فروهشته بود، آیت تنزیل را باز دمیدن گرفت، صور سرافیل را

آفرین بر همت صاحبدلان زانکه جان و دل بجانان هشته اند

ای رفته و در دام بلا هشته مرا آتش زده در کشته و نا کشته مرا

خروس سحر خوان فرو هشته بال تبیره زن افکنده از کف دوال

فدای آن قد و زلفش که گویی فرو هشته است از شمشاد شمشار

بسته بر مژه چنگل شهباز هشته در طره پنجهٔ شاهین

فروهشته از پیل دیبای چین نهاده برو تخت و مهدی زرین