هست و نیست

آن دوست را به هستی ما التفات نیست تا هست و نیست صرف شود بر سؤال دوست

چون هست و نیست نماند بیک قرار آن به کزان بیاد نیاید دل ترا

گر وصل دوست میطلبی هست و نیست را خوش در قمار عشق بیکباره پاکباز

کاین جهان و آن جهان و هست و نیست کفر و اسلام و بد و نیکش یکیست

هر لحظه هست و نیست شود نفس کاینات فیض خدا چو هرنفس آمد شدی کند

نمود آشکارا که ایزد یکیست خبر داد از بود و از هست و نیست

بهست و نیست چرا غم خورد کسی ساقی بجان دوست که تا باده هست بیغم باش

استاد خلیلی در سال 1346 با دختردایی‌اش، فاطمه خانم ازدواج كرد و چند سال بعد صاحب چهار فرزند به نام‌های رضا، علی، داود و سعید شد. استاد درباره‌ی همسرش نوشته  است: "فاطمه همه‌ی هست و نیست من برای همه‌ی سال‌های زندگی ام. با حضور فاطمه در انجام همه‌ی كارهایم انگار جدی‌تر شده‌ام."

ازویست نیک و بد و هست و نیست همه بندگانیم و ایزد یکیست

غصهٔ بی‌طالعی بین کز فلک درد هست و نیست تسکین ای دریغ

حسن بدان تا کند جلوه گهت بر همه پیرهن هست و نیست، ساخت نهان ترا