هزبر

گرم شیر پیش آیدو گر هزبر بر او سیل بارم چو غرنده ابر

عزم شکار تو ز هزبران ملک چند پر کرد غار و سمج و تهی کرد مرغزار

فرس بود چون ابر، او چون هزبر هزبر ایچ کس دید بر تیره ابر؟

هزار بیشه هزبر است چونکه در ناورد هزار کوه وقار است چونکه در ایوان

خطیبان همه عاجز اندر خطابش هزبران همه روبه اندر غبارش

گر بتن گردم هزبر از رمح اوگریان هزبر ور بدل گردم عقاب از تیر او بریان عقاب

چو رعد از میان ابر دمادم بغردا دل و زهرهٔ هزبر ز سهمش بدردا

به جای فرستادن نزل و گنج چرا با هزبر‌ان شدی کینه سنج

بروز جنگ چنین باشد و بروز شکار هزبر و ببر برون آرد از میان اجم

روزی که چون آتش همه در آهن و پولاد بر باد نشینند هزبران جولان را