هدا

زاهدا، از مرغ خود چندین حکایت ها مگوی مرغ تو مرغیست، اما مرغ دست آموز نیست

دید شاه شهدا چون بدن اکبر را لعل سان دید زخون، آن تن چون گوهر را

ساحل ز جوش سینه دریاست بی خبر با زاهدان خشک مکن گفتگوی دل

ز داغ توست مرا سینه روضه شهدا به خنجر تو قسم دشت کربلا اینجاست

سپهدار با آلت رزم بود که نزدش بسی خوش تر از بزم بود

گر جان او نه معتکف آستان تست از رحمت و هدایت جان آفرین بریست

دگر پور بیژن سوار دلیر جهان جو سپهدار یل ارده شیر

زاهدان گر زان جهان هم بگذرند این جهان را روضهٔ رضوان کنند

هرکجا شمع هدایت رأیش افروزد شود بتکده مسجد کلیسا کعبه بتگر بت‌شکن

کشور آباد نگردد به دو شاه بشکند از دو سپهدار سپاه