هج

ز هجر و وصل می‌گفتند با هم گهی بودند خندان گاه خرم

که نه ممدوح باد و نه مهجو که نه شاعر پرست و نه اشعار

در هجر تو خسرو را اینک به لب آمد جان جانی که رسد بر لب چندش به زبان دارم

تا گدازیم از شرار دوریت جان سپاریم از غم مهجوریت

شرح غم هجران تو هم با تو توان گفت پیداست که قاصد چه به سمع تو رساند

به خیالی ز وصال تو قناعت کرده است صائب آن نیست که از هجر تو غمناک بود

وقتست که شام غم هجران بسر آید در باغ امل نخل تمنا ببر آید

چون در شب هجر تو فرو شد روزم واندر غم تو نیست کسی دلسوزم

چون صاف عیش مردم هشیار داده مارا ز درد هجر چه مدهوش کرده‌ای

وی پسرعموی فخرالدوله چغانی (امیر ابوالمظفر فخرالدوله احمد بن محمّد چغانی) بود که دقیقی، منجیک ترمذی و فرخی سیستانی وی را مدح گفته‌بودند. در جنگ میان این دو پسرعمو در ۳۸۱ (هجری) امیر طاهر چغانی کشته‌شد.

ز چند گونه سخن رفت و در میان آمد حدیث عاشقی و مفلسی و مهجوری