های و هوی

در مجلس ذکرهای و هویی دارند می نعره زنند کز و چنویی دارند

منهیان شه را خبر کردند از این های و هوی شاه دین‌پرور نکرد آسایش و نسترد موی

که درجانست از تو های و هویم درون جانی و در آرزویم

«لاتکونوا من ابناء العمل و کونوا من ابناء الازل» زاهدان از عمل اندیشند که چنین کنیم و چنان کنیم. عارفان از ازل اندیشند که حق چنین کرد و چنان کرد و از های و هوی عمل خود نیندیشند.

کی آنجا نوازد نی یکی آنجاگسارد می صدای های و هوی و هی ز هر سو صدهزار آید

دور باش و های و هوی گیرودار افکند کاین کبریا و آشکار

مرغان به شاخ و برگ وی آنسان گرفته انس کز وی نمی شوند به صد های و هوی جدا

ز های و هوی حریفان ز نای و نوش ظریفان هوای نور صبوح و شراب نار چه می‌شد

بده جامی که جانم مست رویت شد اکنون میزند او های و هویت

از صراحی گرفته تا خم می همه در های و هوی مستانه

کسروی در پیشگفتار کتاب بخوانید و داوری کنید که بازچاپ شیعی گری با افزوده‌هایی بود، نوشت: «چهارماه پیش کتابی دربارهٔ کیش شیعی به چاپ رساندیم و آن کتاب بدان سان که پیش‌بینی کرده بودیم، مایهٔ‌های و هوی گردید… دولت بهانه پیدا کرده، کتاب را بازداشت و داستان را جرمی پنداشته به دادسرا فرستاد تا پرونده ای پدید آید و دردادگاه کیفری داور شود.»