نیمچه

باید اول ز حدث سوی قدم پیوستن وانگهان بر قدمش نیمچه‌ای ببریدن

گفت سهل است من به نیمچه ئی رتبت و جاه تو بیفزایم

گفت سهل است من به نیمچه ای زینت و جاه تو بیفزایم

سبزه گر نیمچه بر آب کشد باکی نیست کاب را روز و شب از باده ز ره در بدن است

چو دید سبزه که گل پای در رکاب آورد کشید نیمچه یعنی که خسروست سوار