نیم دست

گاه آنست که سرمست در یار زنیم دست در دامن آن دلبر عیار زنیم

ما لب خشک قناعت لب نان می دانیم دست شستن ز طمع آب روان می دانیم

زنیم دست ارادت بدامن آنکو بخاک پای عزیزان جبین خود سوده

آن دست ز روی خویش برگیر تا گل چینیم دسته دسته

من چو نیم دستخوش آسمان کی برم از گردش او دستبرد

تا برافشانیم دست از بود خویش بر مراد یار خشم آلود خویش

وقت است اگر نصیب شود خواب راحتی بالین کنیم دستِ ز دنیا بریده را

تو مگو مطرب نیم دستی بزن تو بیا ما خود تو را مطرب کنیم

سرو لرزان شد و زان طعنه به گل گفت که من پای برجایم و همچون تو نیم دست‌گذار

روزی که زنی تو کوس و نایی ما نیز زنیم دست و پایی