نیم خورده

رسید ضبط تو جایی که گرگ قانع شد به نیم خورده که لطف از سگ شبان دارد

نخورد شیر، نیم خوردهٔ سگ ور بمیرد به سختی اندر غار

ز دل یک لخت دارم نیم خورده جگر بریان کن و خوان تازه گردان

نیست آن بختم که یابم نیم خورده زو شراب لیک می ترسم که آن جرعه کجا خواهد فتاد؟

زوبینش به زخم نیم خورده شخص دو جهان دو نیم کرده

چون پیش کنیم خورده گیری اما با لحن درشت عیبجوئی نکنیم

چو نیم خورده خود باده بر زمین فگنی بگو «به روح ستم کشتگان ناز رسان »

روزی نیم خورده می طلبم که بدو وام کرده بگذارم

ازان زلال بقا کآب نیم خورده توست چو خضر هر که خورد ایمن از ممات شود

ساقیا، خون من بخور به تمام می بده، لیک نیم خورده خویش