نیم ترک

گر شود ناظر به سقف نیم ترکت آسمان بر زمین افتد کلاه از فرق ترک پنجمین

از عشق نیم ترک تو بیم است کاسمان این طاق لاجوردی، اطلس کند قبا

ایخوش آنروزی که ما جان در ره جانان کنیم ترک یک جان کرده خود را منبع صد جان کنیم

نیم ترک چرخ در سر گشت از آنک بو که بر ترک کلاهت نرسدش

برو در آمده زان است نیم ترک سپهر که تا کله بنهد پیش چار ترک تو را

تو بازی و کلاه تو چنانست که ترکش نیم ترک آسمانست

نوبهارست و جوانی و اوان عاشقی گر کنون نکنیم ترک توبه کی خواهیم کرد

هرگز نظر بدنیی و عقبی نیفکنیم ترک همه گرفته پی یار می رویم

از عدم دم زنیم و دم نزنیم ترکتازی کنیم و بر شکنیم

چو گوهر برون آی ازین چار درج بزن نیم ترکی بدین هفت برج