نیش دار

دل رهروان فریبی به کلام نیش داری مگر اینکه لذت او نرسد به نوک خاری

تن پر ز نیش دارد چو درون ریش دارد غم و درد بیش دارد نفسش حیات از آن شد

چشمه‌ای را به قطره‌ای مفروش کاین همه نیش دارد آن همه نوش

جهان هر دم رهی در پیش دارد به دستی نوش و دستی نیش دارد

یارب این زیبا و زیر نیک پی بس مقبل است هم بدین مقبل امیر عادل ارزانیش دار

در سال 1930 او رساله پول را منتشر کرد که در نظر گرفته شده است به عنوان یک درمان جامع از موضوع آن که قدر او را به عنوان یک محقق جدی آکادمیک تأیید می کند، نه فقط به عنوان نویسنده با بحث و جدل های نیش دار و گزنده، و گامی بزرگ در جهت دیدگاه های خود بر می دارد. در آن او بیکاری را به چسبندگی دستمزد نسبت می دهد و پس انداز و سرمایه گذاری را طبق تصمیمات مستقل اداره می کند: اولی با نرخ بهره متفاوت است و دومی با نرخ بهره منفی است. سرعت گردش به عنوان تابعی از نرخ بهره بیان شده است. او نظریه قابلیت تبدیل به پول را دلالت بر یک نظریه صرفاً پولی در مورد بهره تفسیر میکند.

حرف پیچاپیچ و حرف نیش دار تا کنم عقل و دل مردان شکار

بیندیش از آن پشهٔ نیش دار که نمرود را گفت سر پیش دار

تصرف‌های طبع میرزا سلمانیش دارد به عنوانی که یک دم نیست از ضبط جهان غافل

خود منافق نیش دارد در بغل تا زند بر رهروان نیش آن دغل

بر سر خوانی که حلوا جمله زهرآلود شد نیش دارد همچو زنبور انگبین غافل مباش