نگونسار

از نگونساری جهان باشد که صراحی کند به جام طمع

هرچند حیا باب ادبگاه وصالست یارب مژه پیش تو نگونسار نگردد

آندم که بر افراشتی از بهر دین علم کردی لوای کفر نگونسار یا علی

از هر دو جهان چو سوزنی برهنه گرد وانگاه به بحر، سرنگونسار، درای

چون بدیدش که کسی نیست رها کردش باز تا دگرباره نگونسار درافتاد به خاک

گردید لوای سیه کفر نگونسار تا دست تو افراشت در این مرحله پرچم

بمویی گر ز تو یاریم بودی چو مویت کی نگونساریم بودی

چون ز گردون بر ازین سلسلهٔ زر اندود قرص خورشید، فرو خفته، نگونسار بود

سرنگونسار از رحم بیرون فتاد همچوخاکی در میان خون فتاد

دوستان تو مقیمند، ولی در جنّت دشمنان تو نگونسار، ولی بر سر دار