نگرشی

برتراند راسل در پیرامون ماهیت فلسفه می‌نویسد: «ممکن است ما به جنبهٔ مشخصی از فلسفه توجه کنیم. اگر کسی بپرسد ریاضیات چیست، می‌توانیم به او تعریفی از یک فرهنگ واژه ارائه کنیم، برای مثال علم اعداد. این تا هر جا که باشد، توضیحی غیر بحث‌انگیز است… بدین طریق می‌توان به هر حوزه‌ای که در آن بدنه‌ای از دانش مُعَین وجود دارد، تعریفی اختصاص داد. اما فلسفه را نمی‌توان بدین شکل تعریف کرد. هر تعریفی بحث‌انگیز خواهد بود و خود مظهر نگرشی فلسفی خواهد بود. تنها راه دریافت اینکه فلسفه چیست، این است که فلسفه کنیم.»

هویت و فرهنگ نیز در چارچوب رشتۀ ارتباطات برای تحلیل چگونگی تأثیر جهانی شدن بر شیوۀ تفکر، اعتقادات، ارزش‌ها و هویت در چارچوب و میان محیط‌های فرهنگی مطالعه می‌شوند. پژوهشگران ارتباطات میان‌فرهنگی با نگرشی پویا به نظریه روی می‌آورند و معتقد نیستند که فرهنگ سنجش‌پذیر است یا اینکه فرهنگ‌ها خصلت‌های جهانی دارند. پژوهشگران اذعان می‌کنند که فرهنگ و ارتباطات به موازات تغییرات اجتماعی دچار تحول می‌شوند و نظریه‌ها باید تحولات دائمی و جنبه‌های مختلف جامعه را در نظر گیرند.

طرح این نکته‌ها توسط سارتر از نگرشی هستی شناسانه آغاز شد که خودش آن را هستی‌شناسی پدیدار شناسانه نامید و در اصل استوار بود بر دستاورد فلسفی هایدگر.

در این کتاب، آرنت مقایسه‌ای از دو انقلاب اصلی قرن هجدهم، یعنی انقلاب آمریکا و انقلاب فرانسه ارائه می‌دهد. دوازده سال پس از انتشار کتاب ریشه‌های توتالیتاریسم (۱۹۵۱)، با نگاهی به آنچه که آرنت انقلاب‌های شکست خورده می‌نامد، وی با نگرشی مثبت، توجه خود را به پیش‌بینی جنبش‌های بی خشونت که دولت‌های دموکراتیک در سراسر جهان را به قدرت بازگرداند، تبدیل کرد. پیش‌بینی‌های وی کاملاً درست بود، این انقلابها عمدتاً اما ناخودآگاه بر اساس اصولی که وی ارائه کرده بود، رخ دادند.