نگرانی

سیلاب حواس است نظرهای پریشان تخم نگرانی است خبرهای پریشان

این چه آیین خرام است نگارا که تو راست؟ سرگران می گذری، دل نگرانی در پی

چه شود گر به نگاهی دل ما شاد کنی؟ ما که از جمله دنیا نگرانیم ترا

هرکس به جمال رخ خوبی نگرانند در آینهٔ خویش به خود ما نگرانیم

دلبر، آسایش ما مَصلحتِ وقت ندید ور نه از جانبِ ما دل نگرانی دانست

هرکه ترا بر زمین بدید ندارد بهر مه وخور بآسمان نگرانی

هر سو که نظر می کنم ای نور دو چشمم بینم چو خودی بر سر کویت نگرانی

نیست نظاره رخسار تو مخصوص به چشم از سراپا، به سراپا نگرانیم ترا

چه سود خاطر ما را به جانبت نگرانی؟ که ما ز عشق تو زار و تو عاشق دگرانی

دل همان می تپد از شوق تماشای رخت گر به صد دیده بینا نگرانیم ترا