نگارین

یک ره برآر از آستین دست نگارین در چمن تا دستها پنهان کند سرو خرامان در بغل

دست افسوس است ازان دست نگارین قسمتت دل اگر مایل به هر نقش و نگارت می شود

نگارین روی آن ماه حصارین چو باغ شاه شاهان بُد به آیین

غنچه با دست نگارین پوست را بر تن شکافت تو ز سستی همچنان زندانی پیراهنی

بادی که ز کوی آن نگارین خیزد از خاک جفا صورت مهر انگیزد

تیغ ندانم بُدش به دست نگارین یا به کف آورده ابروی کج جانان

باغ‌های زردآلو اسفره نیز در منطقه معروف است. برخی از انواع زردآلو را خود کشاورزان اسفره از راه پیوند پرورش داده‌اند، مانند زردآلوهای «نشانی» و «بی‌نگارین» که در جای دیگر پرورده نمی‌شوند. زردآلوی «قـَـندَک»، با این که در نواحی دیگر هم هست، در اسفره شیرین‌تر است. باغ‌های زردآلوی اسفره به حدی حاصل‌خیز است که کشاورزان همه‌ساله از هر درخت آن سیصد تا پانصد کیلوگرم زردآلو برداشت می‌کنند. یعنی چند بیخ درخت زردآلو می‌تواند هزینهٔ سالانهٔ زندگی یک خانواده را دربیاورد.

نگارین‌مرغی ای تمثال چینی چرا هر لحظه بر شاخی نشینی‌؟

فروخوان این نگارین داستان را کزو شادی فزاید دوستان را

به خون من صنمی پنجه را نگارین ساخت که کشته را ز لب لعل خون بها داده‌است