نگاری

به هر پیکری نو برآری همی بر آنسان که خواهی نگاری همی

گلشن که بهار ساخته جانورش طاووس نگارین شده پا تا به سرش

دلم باشد اسیر خوب رویی نگاری، شوخ و شنگی، تندخویی

نقشش نه نگاریست که بر دست توان بست او را به سر دست سواره نتوان کرد

ز مرگ نگارین چو دیوانه شد ز هوش دل خویش بیگانه شد

نگارین رخش را به ناز و به نوش نوآیین دلش را به فرهنگ و هوش

آمد بر من دوش نگاری سر تیز شیرین سخنی شکر لبی شورانگیز

دست و پاهای حنا بسته مکرر کردید بعد ازین دامن بی‌رنگ نگاری‌ گیریم

نگار لاله رخ سرو قد سیم اندام ز خون دیده دو رخسار من نگاری کرد

گر چنین خون دل ازان طره مشکین گردد شانه را دست در آن زلف نگارین گردد