نوپرداز

معنی کلمه نوپرداز در لغت نامه دهخدا

نوپرداز. [ ن َ / نُو پ َ ] ( نف مرکب ) نوپردازنده. آنکه چیزی نو آرد. || شاعری که به سبک نو شعر گوید. ( فرهنگ فارسی معین ). از ترکیبات مستحدث است.

(نُ. پَ ) (ص فا. ) ۱ - آن که چیزی نو آورد. ۲ - شاعری که به سبک نو شعر گوید.

۱. آن که چیزی نو بیاورد.
۲. (ادبی ) شاعری که به سبک نو شعر بگوید.

آن که چیزی نو آورد.
شاعری که به سبک نو شعر گوید.

ز نوبهار چه گل چیند آن نوپرداز که در مشاهده نقش بال وپر ماند