نومید

الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِکْرِ اللَّهِ و سنت خداوند کریم جل جلاله آنست که هر جا که آیت خوف فرستد و بندگان را بآن بترساند از پی آن آیت رجا و رحمت فرو فرستد و دل ایشان را آرام دهد تا نومید نشوند.

عالم از شکوهٔ نومیدی عشاق پُر است نارسا نالهٔ ما در همه جا می‌پیچد

بربرها مردمانی بیابانگرد بوده‌اند، اما گروهی از ایشان پس از تماس با تمدن‌های دیگر از جمله کارتاژ به آرامی شهرنشین شدند و در سال ۲۰۱ پیش از میلاد پادشاهی نومیدیا را بنیاد کردند. بربرها هیچ‌گاه زیر بار فرمانروایی کارتاژ نرفتند، اما از رومیان شکست خوردند و مدتی هم زیر سیطرهٔ وندال‌های ژرمن قرار گرفتند.

هر کو شفای درد خود از مهر او نجست نومید از نجات رود درگه وفات

۳-نهی از جنگ با مغول‌ها و نومید کردن مردم و خلیفه

بجز نومیدیم سوزان بهر آتش که میخواهی نه من ز امیدواران توام امیدگاه من

فریاد که شد از دل سنگین تو نومید آهی که در آن بود امید اثری چند

نومید به خانه بازگشتند با قیس حریف راز گشتند

ز ما و من جهانی شیشه زد بر سنگ نومیدی در قلقل مزن چندان که در پای ترنگ آیی

نخل نومیدیم و میوه من سوختن‌ست اینک اندر جگر شعله به بار آمده‌ام

دل با صد اهتمام ندید از لب تو کام نومید آخر از تو به سعی تمام شد

چو نومید شد گفت: کای شهریار کنون کز حرم می شوی رهسپار