نوشینه

جلوه بد مستی که بیند خویش را خوشتر از نوشینه داند نیش را

رطب چین درآمد ز نوشینه خواب دماغی پرآتش دهانی پرآب

من آنم که از سنگ آئینه سازم من آنم که از زهر نوشینه سازم

نوای شاعر جادو نگاری ز نیش زندگی نوشینه سازد

گلویم تشنه و جان و دلم افسرده هی ساقی بده نوشینه دارویی که هم آتش هم آبستی

من و نالهٔ چنگ و نوشینه می ز من عاشقان کی شکیبند کی؟

خوش نماید زشت را آئینه اش در جگر صد نشتر از نوشینه اش