نوشت

رقعه را بگشود آن نور دو عین دید بنوشته است «عبدی یا حسین»

بر ورق روزگار نیست جز این سرنوشت خواب گران است شب، بخت رمیده است صبح

یکی نامه بنوشته با چشم تر فرستاده با من ز بهر پدر

چون نامه نویسم به تو از درد دل خویش جان تو که از ضعف نوشتن نتوانم

بشیرینی بتم بستست گوئی بدان افسون که بر شکّر نوشتست

این هفت سپهر در نوشتیم آخر وز دوزخ و فردوس گذشتیم آخر

خواندم خط هر نسخه به ایمای تغافل آفاق نوشتم به یک انشای تغافل

ارسطو به اسکندر نوشت: رعیت اگر بتواند چیزی گوید: تواند که اجرایش کند. از این رو کوشش کن تا چیزی نگوید تا از آنچه کند، در امان مانی.

دیدار دوست اجر شهادت نوشته‌اند معنی همین بس است ثواب جزیل را

باد سلطان جلالت در نوشته فرش کون سنگ بطلان در سرای انس و جان انداخته