نوشانوش

بانگ نوشانوش مستان تا فلک بررفته بود بر کف ما باده بود و در سر ما بود باد

نبود از کامرانی هیچ باقی همه شب بود نوشانوش ساقی

بانک نوشانوش ترکان پریرخ در دماغ عقل را بر هم زدی هر ساعت از نوخانمان

ای خدا از ساقیان بزم غیب در دو عالم بانگ نوشانوش باد

هر چند بینی جوش من، فریاد نوشانوش من یکسو منه سر پوش من، کز خلق مستور آمدم

گرچه ما را نیست صائب باده ای جز زهر تلخ گوشها تنگ شکر از بانگ نوشانوش ماست

به گوش هوش رسان از حریم میکده اش صدای نعره مستان و بانگ نوشانوش

لب نهم بر لب لعلت، وانگاه می لبالب کنم و نوشانوش

ز حرف تلخ ملامتگران نیندیشد به گوش هرکه رسیده است بانگ نوشانوش

روز و شب در مجلس او بانک نوشانوش باد سال و مه بر درگه او بانگ برد ابردباد