نوش خند

گه از گهی سخن تلخ عیش خسرو را گذشته بر لب شیرین نوش خند تو باد

اول طلب بخت بلندی باید وانگه ز لب تو نوش خندی باید

رخ را نمکستان کنم از اشک شور از آنک چشمم نمک چند ز لب نوش خند او

در آئین غضب کوشید چندان آن گل خندان که رسم خنده رفت از یاد لعل نوش خندش را

گر نبودی زهر چشمت فتنه گستردی بساط ور نبودی نوش خندت امن برچیدی دکان

شرم بادش ز نوش خنده ی تو هرکه یاد از نبات و شکر کرد

ترسم که چون نبات لبش را دهد گداز ترخنده های آن صنم نوش خند شوخ

پدیدار نامد چو آن نوش خند سزد گر کنون شه درآرم به بند

این خاتم نقشبند دولت وین جبهه نوش خند دولت

شکر پاسخ چکاند از نوش خندی خمستان شراب ناب قندی