نورشناسی
معنی کلمه نورشناسی در دانشنامه عمومی
کمال الدین فارسی ریاضی دان و فیزیک دان برجسته ایرانی سهم عمده ای در گسترش فیزیک نور داشته است.
در یونان باستان عقیده بر این بود که نور از چشم به سمت اشیا می تابد و بازتاب آن باعث دیدن و دیده شدن، می شود. موزی، ارسطو و اقلیدس در سدهٔ ۵ و ۴ پیش از میلاد با استفاده از تئوری سوراخ سوزنی یا اتاقک تاریک تلاش کردند خلاف آن نظریه را ثابت کنند. آن ها در پشت دوربین های سوراخ سوزنی صفحه ای نیمه مات قرار می دادند تا تصویر بازتاب شدهٔ روی آن با چشم دیده شود. در قرن ششم میلادی، آنتمیوس در آزمایش های خود از دوربین تاریکخانه ای استفاده کرد.
اما ابن هیثم پدر علم نورشناسی یا فیزیک نور، در سدهٔ پنجم هجری/یازدهم میلادی، بود که رساله ای درباره نورشناسی نوشت و در نهایت تئوری دوربین سوراخ سوزنی را گسترش داد و در مشاهدات خورشید گرفتگی خود از وسیله ای به نام اتاقک تاریک استفاده کرد. او برای نخستین بار از دوربین سوراخ سوزنی و دوربین تاریکخانه ای در آزمایش هایش جهت بررسی خواص نور، استفاده نمود و آن را به جهان معرفی کرد.
یعقوب بن اسحاق کندی ( م 258 ) معروف به فیلسوف عرب یا فیلسوف و شاهزاده عرب، از حکمای برجسته اسلامی درباره شناخت نور یا علم مناظر کتابی نوشته که تحریری است بهتر از اپتیک یا مناظر کتاب اقلیدس، که این کتاب را بارها به لاتین ترجمه کرده اند.
نورشناسی هندسی نور به صورت یک پرتو منتشر شونده در یک خط راست مدل بندی می کند. این نظریه توانسته است بسیاری از ویژگی های نور مثل شکست نور، بازتاب نور از سطوح را به خوبی توصیف نماید.
پدیده هایی وجود دارند که دیگر نمی توان آنها را با دید نور هندسی مورد مطالعه قرار داد که نمونه ای از این پدیده ها پراش، پاشندگی، تداخل نور می باشد. آشناترین این پدیده ها آزمایش دو شکاف یانگ است که دو شکاف عبور دهنده نور یک منبع، روی پرده یک طرح تداخلی ایجاد می کند و کاملاً ناقض نظریه ذره ای نور و نورشناسی هندسی است. با تلاش های ماکسول مشخص شد که رفتار نور به خوبی با استفاده از یک موج الکترومغناطیسی قابل توصیف است.
معنی کلمه نورشناسی در دانشنامه آزاد فارسی
تلسکوپ اشمیت
(یا: اُپتیک) شاخه ای از فیزیک است، برای بررسی نور، بینایی، و موضوعاتی مثل سایهها و تصاویر آینه ای، عدسی ها، میکروسکوپ ها، تلسکوپ ها، و دوربین ها. پرتوهای نور در برخورد با هر سطح، هم زمان با جذب مقداری از انرژی شان، بازتابیده یا شکسته می شوند. این پدیده ها را در نورشناسی هندسی بررسی می کنند. در تلسکوپ اشمیت با استفاده از یک عدسی تصحیح کننده میدان دید را گسترش می دهند. این تلسکوپ یکی از پرکاربرد ترین ابزارهای نجومی است.
نورشناسی (کتاب). نورشناسی (کتاب)(Opticks)
(یا:رساله ای دربارۀ بازتاب ها و شکست ها و انحراف ها و رنگ ها) رساله ای بنیادی دربارۀ نورشناسی، از آیزاک نیوتون، منتشر شده به انگلیسی در ۱۷۰۴. این اثر مشتمل بر ۳ جلد و گزیده ای از پژوهش های ۴۰سالۀ نیوتون در نورشناسی (اپتیک) است. در جلد نخست، پس از چند فصل به عنوان مقدمات و تعریف ها، از شکست نور و پراکندگی و تجزیه و ترکیب رنگ ها بحث شده است. جلد دوم به بحث دربارۀ رنگِ تیغه های نازکِ شفاف و گروهی از پدیده ها (پدیده های تداخل) اختصاص دارد. نیوتون در جلد سوم از انحراف اشعه، که پیش از آن کشیش گریمالدی آن را کشف کرده و نام دیفراکسیون (یعنی پَراش) به آن داده بود، بحث کرده است. پایان کتاب نیز دربردارندۀ ۳۱ سؤال مسئله گونه حاوی همۀ اندیشه های بنیادی نیوتون دربارۀ ساختارهای نور و ماده است، که باید به کوشش آیندگان حل شود. نیوتون پس از انتشار این اثر دیگر نظریۀ مهمی بر آن اضافه نکرده و تغییری جدی در آن نداده است. نورشناسی به قلم ساموئل کلارک به لاتینی ترجمه و چاپ شد (۱۷۰۶).
جملاتی از کاربرد کلمه نورشناسی
پولتن در سال ۱۸۹۳ استاد جانورشناسی دانشگاه آکسفورد شد.