نوخط

به نوخط دلبری دل بستم آه از حسرت مرغی که در پایان گل بر شاخ گلبن آشیان سازد

نوخطی پیوسته ما را هست در مد نظر بر جگر دایم خراشی چون نگین داریم ما

به هر جا نوخطی دیدم گرفتم نسخهٔ او را نباشد جز خط خوبان [خطی] در دفتر عاشق

ندیدم سیدا از نوخطان روی وفاداری بده یارب به این بلبل بهار بی خزانی را

می رسد هر دم مرا از نوخطان نیش دگر ریش هیهات است گردد مرهم ریش دگر

چشم من صائب به روی نوخطان واکرده اند ماه را کی در نظر می آورد نظاره ام

به یاد بوسه دهن خوش کنید ازان نوخط که نوسواد سخنهای آشناست هنوز

کرد از بوسه مرا آن لب نوخط معمور روزی از پاس نمک داشتن افزون گردد

کار دل آشفتگان راست شد از نوخطان خاطر مجموع ما از تو مشوش هنوز

خوانده‌ام بسیار از لوح کتاب نوخطان طغرل ما راست اکنون خط طغرا آرزو