نوبت پرواز

خواب بگذار ز سر طلعت خورشید دمید بند بردار ز پا نوبت پرواز آمد

آید مرا چو نوبت پرواز، بر پرم از گل بسبزه‌ای و ز بامی بخانه‌ای

رمزی است ز پاس ادب عشق که مرغان شب نوبت پرواز به پروانه گذارند

نوبت پرواز از بالم به چشم افتاده است طوطیم چون سبزه عاجز در ته پا مانده است