نوایر

عیان ز آتش رزم و بپا ز نعره ی کوس نوایر سقرو گیر و دار محشر شد

نظر به حال شقایق کن ای سحاب کرم که از نوایر شوق تو داغدارانند

از جگرِ منتظر نوایرِ حسرت در جسدِ آلِ بوتراب بر آید