نو کردن

سلطانی من چیست گدائی ز نو کردن آزادی من چیست به دام تو اسیری

صفت عاقلان درین نو باغ کهنه نو کردنست پیش چراغ

نو کردن کهنه زین قرار است

ز مرده زنده شدن ممکن است و ممکن نیست ز دشمنان کهن دوستان نو کردن

چند گاهی چون برآمد زین سخن باز نو کردند آن ظلم کهن

هم در آن باغ دل گرو کردند خرمی تازه عیش نو کردند

سخنوری نتوان بی سخن شنو کردن سخن به گوش بود بیش از زبان محتاج

دهد دست آن زمان یارب که بهر عهد نو کردن سوی هم ما و جانان آوریم از هر دو سو دستی