نهور

ابراهیم حلیم پاشا (؟ -۱۹۰۴م) تاریخ‌نگار مصری قفقازی‌اصل بود. بازرس کل اوقاف در دمنهور بود. التحفة الحلیمیة فی تاریخ الدولة العلیة را نگاشت که حوادث سال ۱۲۹۳ق را در آن گردآورده.

آب چشمه چونکه باشد تلخ و شور عذب و شیرین کی بود آب نهور

نگه دید و خرد پیمانهورد که پیماید جهان چار سو را

اعتقاد بر این بود که آنوناکی‌ها فرزندان آنو و همسرش کی، الهه زمین، هستند. ساموئل نوآ کریمر کی و نینهورساگ، الهه مادر سومری، را یک شخصیت می‌داند. قدیمی‌ترین آنوناکی انلیل، خدای باد و رئیس خدایان سومری، بود. سومری‌ها باور داشتند پیش از تولد انلیل زمین و بهشت یکی بودند اما پس از تولد او زمین و بهشت از یکدیگر جدا شدند. انلیل زمین را برداشت و پدرش آسمان را.

ربی اسحاق سگی نهور (רַבִּי יִצְחַק סַגִּי נְהוֹר) که معمولاً به نام اسحاق کور شناخته می‌شود یک کابالیست معروف بود که در قرن دوازدهم میلادی در فرانسه زندگی می‌کرد. بعضی اعتقاد دارند که او نویسنده کتاب کابالایی بهیر است. ولیکن بعضی دیگر نظیر گرشوم شولم این ادعا را غلط می‌دانند. او پسر کابالیست معروف آبراهام بن دیوید پاسکراس بود. کتاب بهیر برای اولین بار در سال ۱۲۰۰ میلادی در فرانسه پدیدار شد. حتی اگر این کتاب به صورت کامل توسط اسحاق کور نوشته نشده باشد بسیاری از مطالب آن از نوشته‌های الهام گرفته شده‌است.

المنهورشت ۹۰۶ نفر جمعیت دارد.

ابوالعبّاس احمد بن عبدالهادی دمنهوری، شهرت‌یافته به شهاب‌الدین دمنهوری (۱۳۳۳ - ۱۳۸۵م) ادیب و شاعر مصری در سدهٔ هشتم هجری بود.

آزموسیس با وجود این‌که از سوی مخاطبان با استقبال روبه‌رو شد و فروش خوبی داشت نقدهای متوسطی از منتقدان دریافت کرد. استیون توماس ارلواین از آل‌میوزیک این آلبوم را به‌خاطر عدم ادامهٔ سیر تکاملی دو آلبوم شرور خستگی‌ناپذیره (۱۹۸۸) و گریه بسه (۱۹۹۱) مورد انتقاد قرار داد. او ضمن ستایش نوازندگی زک وایلد، انتقاداتی را متوجه رویهٔ مایکل بینهورن در تهیه‌کنندگی آلبوم کرد.

مک کان که در وودونگا، ویکتوریا به دنیا آمد، در سیدنی بزرگ شد و در لورتو نورمنهورست تحصیل کرد.

ارتش پروس که با آغاز جنگ‌های ناپلئونی منسوخ شده بود و فرانسه در جنگ چهارم ائتلاف در سال ۱۸۰۶ پروس را شکست داد. با این حال، تحت رهبری گرهارد فون شارنهورست، اصلاح طلبان پروس شروع به مدرنیزه کردن ارتش پروس کردند که ارتش پروس کمک زیادی به شکست ناپلئون بناپارت در جنگ ائتلاف ششم کرد. با این حال محافظه کاران برخی از اصلاحات را متوقف کردند و ارتش پروس متعاقباً به سنگری برای دولت محافظه کار پروس تبدیل شد.

این راه‌آهن که در سال ۲۰۱۰ راه‌اندازی شده دارای ۴ خط، ۴۶ ایستگاه و ۲۷۰ کیلومتر طول است و شهرهایی همچون برمن، برمرهافن، تویسترینگن، باد تسویشنان، اولدنبورگ، دلمنهورست و فردن، نیدرزاکسن را پوشش میدهد.