نهنبن

پسوند ن در پایان واژه پوشَن همان است که در پایان واژگان سوزن، هاون، نهنبن، انجمن، روزن، میهن، پرویزن، چمن و واژه نوساخته تاون نیز دیده می‌شود و پسوندی است که با آن اسم و بویژه اسم ابزار می‌سازند.

چون ترا زرین نهنبن هست مرگ دیگ را سر برگرفتن نیست برگ

زهی خوش طعم دیگ چرب روغن که از مرگش بوَد زرّین نهنبن

برو ای دل چو دیگی چند جوشی‌‌؟ نهنبن ساز خود را از خموشی

دوستی این جهان نهنبن دلهاست از دل خود بفگن این سیاه نهنبن

بدیگ نعیم وی فلک را نهنبنی

از جوش نشو دیگ نما تا فرو نشست از دود تیره بر سر گیتی نهنبنست

هر یکی مر مرا نشاندندی گرد بر گرد آن نهنبن خویش

همه چون دیگ بی‌سر زاده اول کنون سر یافته یعنی نهنبن

نی نی غلطم ز روی صورت این هست تنور و آن نهنبن

مرگ را زرین نهنبن مینهند مردنت آسایش تن مینهند