نهان خانه

صبح دمی خضر ز خضرای دشت سوی نهان خانهٔ رازش گذشت

آشکارا پیش ذهن و خاطرت هرکجا در غیب پنهان خانه‌ای

آن روز که زد طاق نهان خانه عشقت من بار تو بر فرق نهاده چو ستونم

پیدای او پیدا، در وجه خفا نیست سرش بنهان خانه اسرار توان گفت

بس‌که در پروازگرد جستجوها ریختیم گشت زیر بال پنهان خانهٔ صیاد ما

پیش ما قصه شوقست و شهودست و حضور در نهان خانه وحدت همه نورست و سرور

عاشق که نقب زد به نهان خانه وصال دارد فراغتی ز نفیر سگان کوی

در نهان خانه دل خلوت عیشی کردند که نیارست سوی خلوتشان باد گذر

صورتت در جهات شش گانه آشکارا یکی نهان خانه

قمری دارم کین چشم نهان خانه اوست دل و جان عاشق آن نرگس مستانه اوست