نمرود

معنی کلمه نمرود در لغت نامه دهخدا

نمرود. [ ن ُ / ن َ ] ( اِ ) لقب عام ملوک سریانی است. ( یادداشت مؤلف از آثارالباقیه ) ( مفاتیح ). قبطیان را پادشاهان فرعونان بوده اند و نبطیان را نمرودیان و رومیان را قیاصره. ( یادداشت مؤلف ).
نمرود. [ ن ُ / ن َ ] ( اِخ ) ابن کنعان بن کوش. پادشاه اساطیری بابِل است که دعوی خدائی کرد. ابراهیم در عهد او به پیغامبری مبعوث گشت و خلق رابه پرستش خدای یگانه دعوت نمود، و بتهای بابلیان رادرهم شکست. به فرمان نمرود آتشی برافروختند و ابراهیم را در آتش افکندند، اما به خواست خدا آن آتش بر ابراهیم خلیل اﷲ گلستان گشت . گویند نمرود به هوای پرواز به آسمان و به قصد جنگیدن با خدائی که مسکنش را در آسمانها می پنداشت بفرمودتا صندوقی بساختند و بر چهار گوشه فوقانی آن چهار نیزه تعبیه کردند و بر سر هر نیزه ای پاره ای گوشت آویختند، سپس چهار کرکس گرسنه تیزپرواز بر چهار گوشه تحتانی صندوق بستند، نمرود در صندوق نشست و کرکسان به هوای خوردن گوشتها به سوی بالا پرواز کردند و صندوق و نمرود را به آسمان بردند. نمرود چون به هوا برشد تیری در چله کمان نهاد و به اوج آسمان رها کرد که خدای آسمانی را بکشد و خود خدای بی رقیب آسمان و زمین شود. حق تعالی فرشتگان را فرمود که تیر نمرود را به خون آلودند و به زمین افکندند و نمرود پنداشت که خدای آسمان را کشته است و دیگر در خدائی رقیبی ندارد. به تقدیر حق در اوج غرور و قدرت پشه ای مأمور جنگیدن بانمرود شد و در بینی او جای گزید و مغز سرش را بخوردو هلاکش کرد :
اگر کسی بگرفتی به زور و جهد شرف
به عرش بر بنشستی به سرکشی نمرود.ناصرخسرو.شود از تف آن نفس چو نمود
موج دریا چو آتش نمرود.سنائی.فروفکندی از یک خدنگ کرکس پر
چهار کرکس نمرود را گه پرواز.سوزنی.گوئی که دوباره تیر خونین
نمرود به آسمان بینداخت.خاقانی.دست نمرود بین که ناوک کفر
در سپهر مدور اندازد.خاقانی.پیش تیغش کآتش نمرود را ماند ز چرخ
کرکسان پر بر سر خاک هوان افشانده اند.خاقانی.هر آن پشه که برخیزد ز راهش
سر نمرود زیبد بارگاهش.نظامی.چو برداری از رهگذر دودرا
خورد پشه ای مغز نمرود را.نظامی.نه ای خود پیل ور خود پیل گیری

معنی کلمه نمرود در فرهنگ فارسی

شهری در آشور که خرابه های آن در ۴ کیلومتری سلامیه عراق ( بین النهرین ) است و شلمنصر آنرا بنیاد نهاد .
(اسم ) ۱ - عنوان پادشاهان کلده جمع : نمارده . ۲ - مخصوصابه پادشاه معاصر ابراهیم ۴ اطلاق شده .
ابن کنعان بن کوش پادشاه اساطیری بابل است که دعوی خدائی کرد . ابراهیم در عهد او به پیغامبری مبعوث گشت و خلق را به پرستش خدای یگانه دعوت نمود و بتهای بابلیان را در هم شکست به فرمان نمرود آتشی بر افروختند و ابراهیم را در آتش افکندند اما و به خواست خدا آن آتش بر ابرهیم خلیل الله گلستان گشت .

معنی کلمه نمرود در دانشنامه عمومی

نمرود ( عبری: נִמְרוֹד ) از شخصیت های عهد عتیق است. بنا به روایت تورات، نمرود از شاهان بابل بود که دستور ساخت برج بابل را داد. بنابر نقل کتاب پیدایش ( ۱۰:۸ ) نمرود از فرزندان کوش پسر حام پسر نوح بود: «و کوش نمرود را آورد. او به جبار شدن در جهان شروع کرد. وی درحضور خداوند صیادی جبار بود. از این جهت می گویند: «مثل نمرود، صیاد جبار در حضور خداوند».
در تورات، هیچ چیز دربارهٔ ملاقات و گفتگوی بین نمرود و ابراهیم نیامده است؛ بنا به روایت تورات ابراهیم هفت نسل با نمرود فاصله دارد، نمرود پسر نواده نوح است در حالی که ابراهیم دهمین نواده از تبار نوح محسوب می شود ( پیدایش ۱۰:۱۱ ) . با این حال در روایات یهودی از جمله در تلمود، محاجه بین نمرود و ابراهیم آمده است؛ این محاجه را عموماً نوعی رویارویی خیر و شر و ایستادگی یکتاپرستی در برابر شرک تعبیر می کنند. در یوبیل آمده است که نمرود در برابر خدا ایستاد و خود ادعای خدایی کرد و سومری ( منظور کلدانیان ) ها در برابرش به سجده می افتادند ( یوبیل ۵:۳۳ ) داستان نخستین رویارویی ابراهیم و نمرود در میدراش ربی چنین آمده است:
و او ابراهیم را به نزدیک نمرود آوردند. نمرود او را گفت که آتش را سجده کن. ابراهیم گفت تمنا این که آب را سجده کنم، که آتش را فرونشاند! نمرود گفت که آب را سجده کن. ابراهیم گفت تمنا این که ابر را سجده کنم که آب را بیاورد! نمرود گفت که ابر را سجده کن. ابراهیم گفت تمنا این که باد را سجده کنم که ابرها را در آسمان پراکنده سازد. نمرود گفت که باد را سجده کن. ابراهیم او را گفت که اینک مرا دستوری ده تا مگر آن انسانی را سجده کنم که تاب آن باد بیاورد. نمرود با او گفت که سخن در میان سخن می آوری، آتش را سجده خواهم کرد و جز او کسی را سجده نکنم و در آتش تو را خواهم افکندن مگر خدایی که تو او را سجده کنی، آمده تو را از عذاب آتش من برهاند؛ و هاران برادر ابراهیم آن جا ایستاده بود. با خود گفت که من چه کنم؟ اگر ابراهیم به سلامت بیرون آید، خواهم گفت: من از پیروان ابراهیمم و اگر نمرود پیروز گردد خواهم گفت که من از پیروان نمرودم؛ و ابراهیم را در آتش افکندند و او به سلامت بیرون آمد، پس هاران را گفتند که تو از پیروان کدامین ایشانی؟ و او با ایشان گفت که با ابراهیم. پس او را گرفته، در آتش افکندند، در آن آتش بمرد، پیش از آن که پدرش تارح بمیرد.
در سفر پیدایش تورات ۱۱:۲۹ از هاران نام برده شده است اما از مرگ او در آتش سخنی نرفته است. روایات یهودی دربارهٔ نمرود پس از در آتش افکندن ابراهیم، دیدگاه متفاوتی دارند. برخی از توبه نمرود سخن به میان آورده اند ( میدراش ربی ۴۴:۱۱ ) ؛ و برخی سخن از جنگ نمرود و ابراهیم و کشته شدن نمرود به میان آورده اند ( میدراش رئو ۱۱:۲ ) .
نمرود (آلبوم). «نمرود» ( به انگلیسی: Nimrod ) آلبومی از گرین دی است که در ۱۴ اکتبر ۱۹۹۷ ( ۱۹۹۷ - 10 - ۱۴ ) منتشر شد.
نمرود (شهر). نیمرود یا شهر نمرود، یا کالح ( به عربی: کالح، النمرود ) یک شهر آشوری باستانی در میان رودان ( بین النهرین ) شمالی در ساحل رود دجله بوده است؛ آشوری ها آن را در زبان محلی «کلخو» ( Kalxu, Kalhu ) و در زبان عربی «کال» و «کالخ» و «کالخو» می نامیدند. بعدها باستان شناسان نام آن را از روی نام نیمرود، نیمرود ( Nimrud ) گذاشتند. خرابه ها و بقایای شهر، امروزه در یک کیلومتری روستای النعمانیه در استان نینوا و حدود ۳۰ کیلومتری جنوب شرق شهر موصل در شمال عراق کشف شده است. گفته می شود که شهر نیمرود با شهر توراتی کالاح ( کالخ ) منطبق می باشد. نیمرود مساحتی در حدود ۳۶۰ هکتار را دربر می گرفته است.
این شهر را پادشاه آشور شلمنسر یکم ساخت و شهر مزبور حدود هزار سال وجود داشت و در سدهٔ سیزدهم پیش از میلاد پایتخت گردید، ولی پس مدتی دچار رکود شد تا اینکه دوباره آشور - ناصیر - پال دوم پادشاه آشور به آن توجه نمود و آن را پایتخت خود قرار داد، به این ترتیب شهر مزبور شهرت و معروفیت فراوان پیدا کرد. آشورناصیرپال دوم با به کارگیری هزاران اسیر و برده، کاخی بزرگ و معبدها و ساختمان های بسیار بر ویرانه های شهر پیشین ایجاد کرد و در شکوفایی شهر کوشید. بناهایی که در دورهٔ شکوفایی در این شهر وجود داشت، مجموعه ای کم نظیر از هنر و فرهنگ متعالی باستانی محسوب می شد. دیواری دراز دور شهر را دربرمی گرفت. در سال ۸۷۹ پ. م یک مراسم بازگشایی مجلل و باشکوه به همراه ضیافتی شاهانه و محتشم برگزار گردید و ما اکنون از راه لوح نوشته ای از چگونگی این مراسم آگاهی داریم. شهر دارای تعدادی باغ های گیاه شناسی و یک باغ ویژهٔ جانورشناسی بود. نیمرود تا سال ۷۰۶ پ. م پایتخت آشور باقی ماند و در آن تاریخ، سارگون دوم پادشاه آشور پایتخت را به دور شاروکین ( خورساباد کنونی ) انتقال داد.
در قصر آشور - ناصیر - پال دوم کتیبه های بسیاری بر سنگ آهک ( کربنات کلسیم ) و نقش برجسته هایی بر مرمر سفید تهیه شده بود. بر روی یکی از کتیبه های مزبور چنین می نوشت:
کاخی از چوب های سرو، سدر لبنانی، ناژو، ارس ( پیرو، اربس، به درختان و بته های همیشه سبز می گویند ) ، چوب توسه ( چوب شمشاد، گیاه از جنس شمشاد یا توسکا ) ، چوب توت ( درخت شاه توت ) ، چوب درخت پسته و درخت گز برای سکونت و زندگی شاهانه ام، و برای خوشایند وجود اربابانه و بزرگوارانه ام تا ابدالدهر، در آنجا پی افکندم. حیوانات کوه ها و حیوانات دریاها، از سنگ آهک و مرمر سفید، به زینت آراستم و بر دروازه های آن گستردم.
نمرود (فیروزکوه). نمرود یک منطقهٔ مسکونی در ایران است که در دهستان شهرآباد ( فیروزکوه ) واقع شده است. نمرود ۲۸ نفر جمعیت دارد.

معنی کلمه نمرود در دانشنامه آزاد فارسی

نَمرود
(یا: نِمرود) (در عبری به معنی «سخت و نیرومند») در عهد عتیق، از سلاطین بین النهرین، پسر کوش و نخستین شاه جبار جهان و فرمانروای آشور و بابل (پیدایش ۸:۱۰ ـ۱۲). «زمین نمرود» اشارتی شاعرانه به سرزمین آشور است. گفته می شود که نینوا و بابل را او ساخت. گاه او را همان گیلگمش می شمارند. طبق روایت های اسلامی همو بود که ابراهیم خلیل الله را در آتش افکند و آتش به امر خداوند سرد شد و ابراهیم نجات یافت.

معنی کلمه نمرود در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] یکی از کسانی که قرآن به نام از او یاد کرده است «نمرود» پادشاه زمان حضرت ابراهیم ع است.
"نمرود" واژه ای عبری به معنی "سخت و نیرومند" است . نمرود یکی از پادشاهان جبار بابل است که به شجاعت و قهرمانی معروف بوده و معاصر حضرت ابراهیم (ع) می زیسته و به نجوم اعتقاد زیادی داشته است.منجّمین به او می گویند در مملکتش پسری متولد می شود که ملکش را از دست او خارج می کند، پس دستور می دهد تا هر مولود پسری که به دنیا می آید را بکشند. از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود:«چهار کس پادشاهی روی زمین را به دست آوردند که دو نفرشان مؤمن و دو نفرشان کافر بودند: اما دو نفر مؤمن سلیمان بن داود و ذوالقرنین بودند و اما دو نفر کافر نمرود و بخت نصر بودند ...» به نقل از حضرت علی (علیه السلام) اوّلین کسی که بعد از حضرت نوح(ع) سکه های دینار و درهم را ساخت، نمرود بن کنعان بود.
نمرود در قرآن
نام نمرود در قرآن نیامده است و تنها در یک آیه از او یاد شده است:« أَ لَمْ تَرَ إِلی الَّذِی حَاجَّ إِبْرَاهیِمَ فی رَبِّهِ أَنْ ءاتاهُ اللَّهُ الْمُلْک... » «آیا ندیدی (و آگاهی نداری از) کسی -نمرود- که با ابراهیم در باره پروردگارش محاجه و گفتگو کرد؟ زیرا خداوند به او حکومت داده بود (و بر اثر کمی ظرفیت، از باده غرور سرمست شده بود)...»
دیدگاه روایات و تفاسیر
بنا بر روایات و تفاسیر و آنچه در تواریخ آمده نام این شخص «نمرود بن کنعان» بوده است، وی اولین کسی بود که به محاجّه و ستیز لفظی در مورد ذات خداوند پرداخت. «محاجّه» به معنای چیره شدن با حجّت بر خصم است؛ ولی برخی گویند مراد این آیه مجادله است زیرا کار نمرود مجادله به باطل بود که با هدف درهم کوبیدن حق صورت گرفت. مشهور است روزی نمرود و مردم شهر برای برپایی جشنی به خارج شهر رفتند وقتی بازگشتند دیدند تمام بتها شکسته شده، بعد از اینکه معلوم شد شکستن بتها کار ابراهیم(ع) است، او را به آتش افکندند تا انتقام این کار را از او بگیرند ولی خداوند، آتش را بر خلیل الله(ع) سرد نمود. از امام صادق (ع) روایت شده:«این ماجرا (محاجّه) بعد از انداختن ابراهیم در آتش واقع شده و محاجّه و مخاصمه نمرود با ابراهیم از روی طغیان و سرکشی بوده و به اعتبار اینکه خداوند به او ملک و حکومت اعطاء کرده خود را ربّ مردم پنداشته و ملک در اینجا به معنای نعمتهای دنیوی است که خداوند آن را در دنیا بر مؤمن و کافر عرضه می دارد، امّا ملک به معنای تملیک امر و نهی و تدبیر امور مردم و وجوب اطاعت مردم، اعطای آن از جانب خداوند فقط بر کسانی جایز است که اهل صلاح و سداد و رشد و هدایت باشند که مسلّما چنین کسانی جز پیامبر و اهل بیت طاهرین او نخواهند بود که ایشان به همه احتیاجات مردم از ابتدا تا انتها آگاهی و علم دارند.»
عقاید نمرود
...
[ویکی شیعه] نَمرود بن کَنعان پادشاه بابِل در دوره حضرت ابراهیم(ع) است. در قرآن به نام نمرود تصریح نشده، اما در چند سوره از وی یاد شده است. او بت پرست بود و در قلمرو وی آیین بت پرستی رواج داشت. از آنجا که کاهنان پیش گویی کرده بودند فرزندی به نام ابراهیم به دنیا خواهد آمد که با بت پرستی مبارزه و فرمانروایی نمرود را از بین خواهد برد، نمرود از ترس به دنیا آمدن ابراهیم دستور کشتن هر فرزند پسری که متولد می شد را صادر کرد، اما ابراهیم به صورت مخفیانه به دنیا آمد.
نمرود به سبب توهین ابراهیم(ع) به بت های مردم و شکستن آن ها او را محاکمه و با وی مناظره کرد. پس از آنکه در مناظره با وی شکست خورد او را به آتش انداخت؛ اما بعد از آنکه از سالم بودن ابراهیم(ع) مطلع شد او را آزاد کرد و برای خدا قربانی کرد، اما حاضر نشد به او ایمان بیاورد.
بنابر برخی منابع، پادشاه بابل برای پیدا کردن خداوند و جنگ با وی، به وسیله عقاب ها به آسمان رفت و نا امید فرود آمد. به دستور او برجی ساخته شد که ارتفاع آن به آسمان می رسید. این بنا به برج بابل مشهور است. نمرود در نهایت با پشه ای که به فرمان خدا وارد سرش شده بود و مغز او را می خورد، به هلاکت رسید.
[ویکی اهل البیت] نمرود: واژه ای عبری به معنی سخت و نیرومند است. و حضرت ابراهیم علیه السلام در زمانی چشم به جهان گشود که نمرود بن کنعان آن پادشاه جبار و ستمگر بر بابل حکومت می کرد و خود را خدای بزرگ بابل معرفی می نمود.
بنابر روایات و تفاسیر و آنچه در تواریخ آمده، نسب او نمرود بن کنعان بن سنجاریب بن کوش بن حام بن نوح است.
در قرآن نامی از نمرود نیامده فقط در یک آیه از او یاد شده است: در سوره بقره آیه 256 که در آن محاجه و مخاصمه - محاجة و احتجاج به معنی استدلال متخاصمین و حجت آوردن بر اثبات حقانیت خود و ابطال دیگر است . - نمرود با ابراهیم می باشد. و نمرود اولین کسی است که به جبر ستم ادعای ربوبیت کرد و با ابراهیم در این خصوص استدلال نمود.
از امام صادق علیه السلام روایت شده: این ماجرا (محاجه) بعد از انداختن ابراهیم در آتش واقع شده و محاجه و مخاصمه نمرود با ابراهیم از روی طغیان و سرکشی بوده و به اعتبار این که خداوند به او ملک و حکومت اعطاء کرده خود را رب مردم پنداشته و ملک در این جا به معنای نعمت های دنیوی است که خداوند آن را در دنیا بر مؤمن و کافر عرضه می دارد، اما ملک به معنای تملیک امر و نهی و تدبیر امور مردم و وجوب اطاعة مردم، اعطای آن از جانب خداوند فقط بر کسانی جایز است که اهل صلاح و سداد و رشد و هدایت باشند که مسلما چنین کسانی جز پیامبر و اهل بیت طاهرین او نخواهند بود که ایشان به همه احتیاجات مردم از ابتدا تا انتها آگاهی و علم دارند.
«أَلَمْ تَرَ إِلَی الَّذی حَاجَّ إِبْراهیمَ فی رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ إِذْ قالَ إِبْراهیمُ رَبِّیَ الَّذی یُحْیی وَ یُمیتُ قالَ أَنَا أُحْیی وَ أُمیتُ قالَ إِبْراهیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذی کَفَرَ وَاللَّهُ لایَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمینَ»: آیا ندیدی کسی را که با ابراهیم درباره پروردگارش ستیز کرد به جهت آن که خدا به او پادشاهی داده بود. هنگامی که ابراهیم گفت: پروردگار من کسی است که زنده می کند و می میراند. او گفت: من نیز زنده می کنم و می میرانم! ابراهیم گفت: همانا خدا آفتاب را از مشرق می آورد پس تو آن را از مغرب بیاور! پس او که کافر بود مبهوت شد و خدا گروه ظالمان را هدایت نمی کند.
در این مناظره وقتی ابراهیم خدای خود را چنین معرفی کرد که او می تواند زنده کند و بمیراند، نمرود با یک مغالطه آشکار به او گفت: من نیز چنین قدرتی دارم و دستور داد دو نفر را که در زندان بودند و محکوم به اعدام بودند آوردند یکی را بخشید و دیگری را کشت و به ابراهیم گفت: دیدی که کسی را که محکوم به مرگ بود بخشیدم و در واقع او را زنده کردم و آن دیگری را کشتم پس من نیز قدرت زنده کردن و میراندن را دارم.
ابراهیم در برابر این مغالطه روشن که مورد تأیید و تحسین درباریان قرار گرفت چیزی نگفت، چون هر چه می گفت او را هو می کردند ولی برای کوبیدن نمرود و محکوم کردن او مطلب دیگری را مطرح کرد و آن این بود که گفت: پروردگار من خورشید را از مشرق می آورد، اگر راست می گویی تو آن را از مغرب بیرون آور! در اینجا بود که نمرود سرگشته و حیران شد و حرفی برای گفتن پیدا نکرد.
از امام صادق علیه السلام نقل شده است که ابراهیم به نمرود گفت: اگر راست می گویی، آن کسی را که کشته ای زنده کن و پس از آن، به او گفت: خدا خورشید را از مشرق می آورد و تو آن را از مغرب بیاور.
[ویکی فقه] نمرود (قرآن). نمرود بن کوشِ بن کنعان بن حام بن نوح، پادشاه بابل بود
••• نمرود، مدّعى الوهیّت و ربوبیّت خود، همراه با الوهیّت خداوند:أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْراهِیمَ فِی رَبِّهِ أَنْ آتاهُ اللَّهُ الْمُلْکَ إِذْ قالَ إِبْراهِیمُ رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَ یُمِیتُ قالَ أَنَا أُحْیِی وَ أُمِیتُ قالَ إِبْراهِیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ وَ اللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ.
بقره/سوره۲، آیه۲۵۸.
عقیده نمرود و نمرودیان به بتها و خدایان دست ساز خود:قالُوا حَرِّقُوهُ وَ انْصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ فاعِلِینَ .
انبیاء/سوره۲۱، آیه۶۸.
احتجاج ابراهیم علیه السلام به آوردن خورشید از مغرب، موجب تحیّر و بهت نمرود:أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِی حَاجَّ إِبْراهِیمَ فِی رَبِّهِ ... قالَ إِبْراهِیمُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْتِی بِالشَّمْسِ مِنَ الْمَشْرِقِ فَأْتِ بِها مِنَ الْمَغْرِبِ فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ ....
بقره/سوره۲، آیه۲۵۸.
...

معنی کلمه نمرود در ویکی واژه

پاشاهی باستانی و غیر ایرانی در بین‌النهرین که ادعای خدایی می‌کرد و با حضرت ابراهیم مشاجره‌ها داشت.[۱] نمرود ممکن است از سه بخش نم - رِو - دِ شکل گرفته باشد و استنباط کلی از اصطلاح فوق آرام گام برداشتن، نم‌نم راه رفتن است و با اصطلاح ایرانی خشرو یا خسرو مترادف است.
↑ به استناد منابع کهن نباید به یک نمرود اکتفاء نماییم، ظاهراً سلاله نمرودیان صحیح‌تر است.

جملاتی از کاربرد کلمه نمرود

از ته آتش بر اندازیم گل نار هر نمرود را سازیم گل

ارمنستان نیز در زمان اشکانیان میترا را می‌شناخته است. سنگ‌نگاره‌های آنتیوخوس کُماژن و میترادات در نمرود داغ ارمنستان کوچک، میترا را نشان می‌دهد که در لباس اشکانی با آنتیوخوس و میترادات دست می‌دهد. در سکه‌ای که توسط گوردیان سوم در تاروس ضرب شده است، میترا در حال کشتن گاو است. در سال ۶۰۱، امپراتور روم، تراژن، رومانی را تصرف کرد و آیین میترا را با خود به آنجا برد و پرستشگاه‌هایی برای او ساخت. قیصر هادریان تا اسکاتلند پیش رفت و در آنجا برای میترا پرستشگاه‌هایی ساخت. همچنین در رومانی، بلغارستان، آلمان، اتریش، یوگسلاوی، انگلستان، اسپانیا، فرانسه و شمال آفریقا پرستشگاه‌های میتراپرستی توسط رومی‌ها ساخته شدند.

برقع ز روی دلستان، بردار تا سازی عیان هم آتش نمرودیان، هم روضهٔ شداد را

هر که چون نمرود با صندوق و با کرکس رود خیره باز آید نگون نمرودوار از آسمان

داعش از سال ۲۰۱۴ به تخریب مکان‌های باستانی و میراث فرهنگی در کشورهای عراق و سوریه دست زد. از جمله مکان‌های نابود شده به دست داعش می‌توان از مقبره یونس نبی و آثار تاریخی موزه نینوا شهر موصل، شهر باستانی نمرود[نیازمند منبع] و آثار باستانی شهر پالمیرا نام برد. همچنین در هفته اول اکتبر سال ۲۰۱۵ گروه دولت اسلامی «طاق نصرت» این شهر باستانی را نیز تخریب کرد.

یک سر بی کبر در نمرود زار خاک نیست کاسه هر کس که می بینم ازین سکبا پرست

کوهن اصالتا اهل تل آویو است، جایی که پدرش یک بانکدار بود. او مدرک کارشناسی را در سال ۱۹۸۵ و مدرک کارشناسی ارشد را در سال ۱۹۸۶ از دانشگاه تل آویو دریافت کرد. پایان‌نامه کارشناسی ارشد او تحت نظارت مایکل تارسی تنظیم شد. او برای تحصیل در مقطع دکترا به دانشگاه استنفورد نقل مکان کرد و دکترای خود را در سال ۱۹۹۱ با پایان‌نامه‌ای در مورد الگوریتم‌های ترکیبی برای مسائل بهینه‌سازی تحت نظارت اندرو وی گلدبرگ به عنوان مشاور راهنما و نمرود مگیدو به عنوان مربی غیر رسمی به پایان رساند.

چون خلیل ار در میان آتش افتادم چه باک کاتش نمرود ما را بابت آذر خوشست

آتش فرعون بکش ز آب بحر مفرش نمرود به آتش سپار

او که یک خدای را پرستد؟ یا او که هزاران؟ او که خداوندی پرستد که قادر است و مالک نفع و ضرّ؟ یا او که عاجزی را پرستد بی‌صفت؟ و نیز بر نمرود حجّت آورد که رَبِّیَ الَّذِی یُحْیِی وَ یُمِیتُ تا آنجا که گفت: فَبُهِتَ الَّذِی کَفَرَ. چون این حجّتهای روشن بر ایشان آورد، ایشان بقول ابراهیم اقرار دادند، و حجّت بر خود لازم شناختند.

نمرود ناوکی که سوی آسمان گشاد در سینۀ سلیل خلیل از نشان گذشت

هویت تاریخی نمرود ناشناخته یا مورد بحث است، اما برخی نمرود را سارگون اکدی معرفی کرده‌اند، و برخی دیگر او را با گیلگمش افسانه‌ای، پادشاه اوروک (ارچ) مقایسه کرده‌اند. سارگون اکدی در نبرد اوروک، لوگال‌زاگه‌سی را شکست داده و پس از به اسارت گرفتن لوگال‌زاگه‌سی، امپراتوری او را فتح کرد.

پیش تیغش کاتش نمرود را ماند ز چرخ کرکسان پر بر سر خاک هوان افشانده‌اند

کوری نمرود کابراهیم در آتش افکند قدرتش از آتش سوزان گلستان آفرید

در بالای کوه نمرود، آرامگاه پادشاهی با مجسمه‌هایی به ارتفاع هشت متر و سنگ نبشته‌هایی وجود دارد که توسط آنتیوخوس یکم کوماژن، پادشاه کوماژن، ساخته شده‌است. در میان این مجسمه‌های بزرگ سنگی مجسمهٔ آرامازد (زئوس) نیز وجود دارد. در یکی از این سنگ نبشته‌ها چنین آمده که «کوماژن» به خاک ارمنستان متعلق است.